BUTY NARCIARSKIE aa
Jakie dobrać buty narciarskie?
Na rynku mamy wiele modeli butów. Nie ma znaczenia jakiej firmy buty wybierzemy, każda z nich bowiem ma w swojej ofercie buty zarówno dla początkujących narciarzy, jak i dla zaawansowanych czy zawodowców. Najważniejsze jest to, aby but był wygodny i dobrze dopasowany- ani za mały ani za duży, przecież na stoku przebywamy w butach cały dzień.
Jak dobrać buty narciarskie?
W każdym sklepie narciarskim powinien być przyrząd do pomiaru wielkości stóp i tabelka z odczytem numeracji narciarskiej.
Dalej przedstawię to na przykładzie. Załóżmy że mam stopy o rozmiarze 43, rozmiar narciarski w tym przypadku to 28.5. Znajduje taki rozmiar w sklepie następnie na jedną nogę zakładam buta jednej firmy a na drugą drugiej firmy. Ważne! Zapinam wszystkie klamry i teraz mam możliwość porównania dwóch firm. Wykonuje pewne ćwiczenie aby móc lepiej dobrać buty. Pochylam kolana do przodu stopa w bucie się cofa. Powstaje wówczas luz pomiędzy palcami a czubkiem buta. Ten luz powinien wynosić 0.5cm. Wybieram tego buta, który najlepiej pasuje. Jeśli nie pasuje czynność tą powtarzam aż do skutku.
Buty narciarskie mają różne twardości (tzw. „flex”). Każda firma twardość buta oznacza sobie w trochę inny sposób. Dla przykładu podam tutaj przedział jednej z firm, która oferuje buty w przedziale 60-130 flex. I tak 130 to but bardzo twardy- nadaje się dla zaawansowanych narciarzy, 60 but bardzo miękki- nadaje się dla początkujących narciarzy. Osobiście polecam dobierać buty z przedziału pomiędzy 70-90 flex. Buty takie nie są ani za miękkie ani za twarde, a co najważniejsze dobrze trzymają nogę podczas inicjowania skrętu.
NARTY
W początkach narciarstwa, czyli starożytności, były to zwykłe deski wystrugane z drewna, służące bardziej do ułatwienia poruszania się w zaśnieżonym terenie. Większość nart z okresu prehistorii narciarstwa to ogromne, ciężkie i szerokie deski służące do pieszych podróży, przymocowane do stóp za pomocą jednego pasa przechodzącego przez podbicie stopy. Sterowanie i hamowanie realizowało się za pomocą jednego kija wbijanego w śnieg. Potem były narty klasyczne- o jednej szerokości. W 1886 powstała w Norwegii pierwsza wytwórnia narciarska. Wraz z rozwojem wytwórni zaczął się wyścig technologiczny. Najpierw zaczęto wytwarzać narty z prasowanego drewna sosnowego. W 1893 roku powstały pierwsze narty wytwarzane techniką warstwową.
Prawdziwy kamień milowy i rewolucja w rozwoju technik produkcji nart zakończona bezdyskusyjnym zwycięstwem nastąpiła w roku 1990 kiedy to firmy Elan z modelem SCX i Kneissl z modelem Ergo zapoczątkowały erę głęboko taliowanych nart carvingowych.
Czym jest narta carvingowa?
Szeroka na dziobie, węższa w środkowej części i znów szeroka na piętce nart.
Taka geometria narty powoduje łatwość wykonywania skrętów. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ jak widać na rysunku w nartę można wpisać okrąg. Czym okrąg jest mniejszy tym promień skrętu jest mniejszy i tym samym narta łatwiej skręca.
Jaka wysokość nart?
Narty dobieramy do wzrostu
Dla początkujących- narta do wysokości brody
Dla średnio zaawansowanych- narta do wysokości nosa
Dla zaawansowanych- narta do wysokości czoła
Każda narta zawiera:
PROMIEŃ SKRĘTU – Duży lub mały.
GEOMETRIA – Czyli taliowanie nart przykładowo 116/72/102.
DŁUGOŚĆ – Dobieramy do wzrostu, umiejętności i techniki jazdy.
TWARDOŚĆ – Dobieramy do wagi narciarza i umiejętności
Twardość nart i promień skrętu
Każda narta ma inną twardość i tak np. narty Atomic są oznaczone dwoma cyframi 8’22, gdzie 8 oznacza twardość, a 22 promień skrętu. Stąd wynikła klasyfikacja nart.
Klasyfikacja nart (5 grup):
RACE – race ang. wyścig. Są to narty do szybkiej, sportowej i wyczynowej jazdy. Promień skrętu 18- 24 m
ALLROUND – narty powszechnego zastosowania.
EASY – narty dla początkujących narciarzy.
FUN – „fun” ang. zabawa. Narty przeznaczone do jazdy pełnym carvingiem. Promień skrętu 8.5- 14 m
FREERIDE – narty przeznaczone min. do jazdy po muldach lub trasach skiextrime.
Kije
Dobieramy je do wysokości łokcia. Gdy złapiemy kijek ręką za rączkę to przedramię musi być równoległe do podłoża. Powstaje wtedy kąt prosty (90°) pomiędzy ramieniem a przedramieniem.
Kurtka
Przede wszystkim przeciwdeszczowa. Najlepiej z materiałów samoistnie regulujących temperaturę i wilgoć- tzw. materiały termoaktywne. Taka kurtka utrzymuje stałą temperaturę ciała narciarza niezależnie od warunków atmosferycznych panujących w otoczeniu.
Sweter
Gdy mamy taką kurkę jak wyżej wystarczy cieniutki sweterek z właściwościami oddychającymi- tzw. polar.
Podkoszulek
Cieniutki z długim rękawem, oddychający.
Spodnie
Powinny być nieprzemakalne. Najlepiej z materiału oddychającego i trzymającego stałą temperaturę. Takie spodnie zwalniają nas w zasadzie z potrzeby zakładania pod nie kalesonów lub rajtuz, ale jeśli ktoś obawia się, że same spodnie nie wystarczą, może założyć pod nie kalesony/getry termoaktywne. Bielizna taka jest za zwyczaj sprzedawana w komplecie z podkoszulkiem.
Rękawice
Najlepiej wodoodporne, trzymające temperaturę. Na rynku dostępne są specjalne wzmocnione rękawice narciarskie- odporne na ścieranie.
Czapka
Nieprzemakalna i oddychająca, np. z polaru.
Gogle
Powinny idealnie pasować do kasku. Gogle kupujemy najlepiej z podwójna szybką lub powłoką „anty- fog”, unikniemy wówczas zaparowywania szkieł. W zależności od potrzeb możemy nabyć gogle rozjaśniające lub przyciemniające widok.
Okulary
Najlepiej zaopatrzyć się w okulary polaryzujące z filtrem przeciwsłonecznym. Powinny być one wykonane z materiałów elastycznych, łatwo uginających się. W razie upadku ryzyko uszkodzenia ciała jest wtedy znacznie mniejsze.
Kask
Dobieramy go idealnie do wielkości głowy. Źle dobrany kask w razie upadku nie chroni przed urazami lecz wręcz przeciwnie- jeszcze je potęguje. Pod kask można ubrać specjalną cieniutką kominiarkę. Pod żadnym pozorem nie wolno ubierać pod kask czapki.